Γυναίκα..

""Ποιό πάθος σε κυριεύει πάλι απόψε και δεν μιλάς..  "

Μόνο να σαι εκεί..

"Δεν θέλω τίποτα από εσένα.. Μόνο να με κοιτάζεις στα μάτια και να μου χαμογελάς, να ξυπνάς και να με παίρνεις αγκαλιά , να με χαιδεύεις συχνά τρυφερά... να με φροντίζεις , να είσαι εκεί για μένα όταν θέλω να κάνω τα παράπονα μου , τα νάζια μου , να ακούμε μαζί τις αγαπημένες σου μελωδίες ,να με παίζεις ... και εγώ θα 'μαί πάντα εκεί,...να σε ακούσω στη δύσκολη σου στιγμή, να σου χαρίσω μια αγκαλιά γεμάτη ζεστασιά, θα 'μαι εκεί να σου κρατάω για πάντα συντροφιά..." Συχνά , δεν θέλουμε τίποτα απο τους άλλους..μόνο να 'ναι κοντά μας, όλοι  έχουμε ανάγκη αυτή τη συντροφιά αλλά λίγοι απο εμάς έχουμε τη δύναμη να το παραδεχτούμε..είναι λίγο αυτό που αποζητάμε και απλό, μα δύσκολο...








Αφιερωμένο σε ανθρώπους που αγάπησα και αγαπάω..και θα αγαπάω..

Χωρίς εσένα..

Χωρίς εσένα..μοιάζω με νότα χωρίς μελωδία..
Χωρίς εσένα μοιάζω με λουλούδι χωρίς πέταλα..
Χωρίς εσένα οι μέρες κυλούν σαν να χάθηκε η αίσθηση του χρόνου..σαν να ζώ σε ένα κενό κι απλά περιμένω..Κοιτάζω τον δρόμο..και χάνομαι στη βουή του θορύβου των αυτοκινήτων..και τα φώτα που λάμπουν σαν άστερια..με ζαλίζουν και αποκοιμιέμαι, με την σκέψη πως είμαι στην αγκαλιά σου και πάλι ξεγελιέμαι..
Χαράζει..και εσύ ονειρό μου με το φώς της αυγής απομακρύνεσαι..και η ζωή μου χωρίς εσένα πάλι..μοίαζει παραμύθι με κενές σελίδες..

Η αγάπη..

"Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί η αγάπη δεν φθονεί... Η αγάπη δεν αυθαδιάζει ,

δεν επαίρεται ,

δεν ασχημονεί , 

δεν ζητεί τα εαυτής.. , 

δεν παροξύνεται... , 

δεν διαλογίζεται το κακον.....

Δεν χαίρει εις την αδικίαν..,χαίρει δε εις την αληθείαν. Πάντα ανέχεται..πάντα πιστεύει , πάντα υπομονεύει.

Η αγάπη είναι αιώνια..(...)

Υπάρχουν αγάπη , πίστις , ελπίς..τα τρία ταύτα ..μεγαλυτέρα δε τούτων είναι η αγάπη.."

Προς Κορινθίους Ά Κεφ.13 παραγραφος 4-13
Επιστολή Παύλου 

Μια εικόνα...είναι αρκετή για να πλάσσεις χιλιάδες λέξεις..Μια εικόνα είναι αρκετή,,για να τρέξει ο νούς άπειρα χιλιόμετρα..

Σε κοιτάζω..και χάνομαι...ο χρόνος σταματάει και μια σελίδα γυρίζει στο μαγικό μας παραμύθι..

Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει, ομώς εμείς που ξετρυπώσαμε απο αυτή τη σελίδα της ζωής και γνωρίσαμε την αγάπη , ξέρουμε..  πως ένα κοίταγμα..ένα χάδι, αρκεί.. μου χαμογελάς..και νιώθω απέραντη ευτυχία..γιατί είσαι εσύ..και αυτό αρκεί..

Μοναχικός σαν τη νύχτα.. μοναχική σαν την σελήνη...χάζι έκανα μακριά σου, τα λαμπερά φώτα της πόλης που με αντικατοπτρισμόυς στόλιζαν το βαθύ μπλέ της θάλασσας..με τη σκέψη μου έτρεξα κοντά σου..δεν σ'αφήνω,δεν μ'αφηνεις..έχω γίνει η σκιά σου..έλα,πάμε να φύγουμε..να πάρουμε αυτό το καραβάκι που χρόνια μας περιμένει και να ταξιδέψουμε μακριά απο κάθε τι που μας πληγώνει..

Μακάρι να 'ταν τόσο απλό..

..μα δεν γίνεται.

Έτσι κι εμείς τρέχουμε μακριά με το νού μας..και συναντιόμαστε πάντα στο ίδιο σημείο..στην κορυφή ,εκεί που ακούγεται μόνο ο αγέρας και οι χτύποι της καρδιάς..εκεί που λίγοι έχουν ανέβει..