Οι αποχωρήσεις, είναι συνήθως δύσκολες , οδυνηρές,..καθώς αφήνουμε πίσω μας αγαθά,ανθρώπους, που έχουν μεγάλη σημασία για εμάς..Ωστόσο, είναι και ευκαιρίες απερίσπαστου συλλογισμού με τον εαυτό μας..πόσο μάλλον όταν το ταξίδι διαρκεί αρκετές ώρες..Βέβαια, πέρα απο τον συλλογισμό μας για όσα διστάζαμε να αντιμετωπίσουμε προηγουμένως, συμβιώνουμε για λίγες ώρες με ένα απο τα τέσσερα βασικά στοιχεία, το νερό. Το παρατηρούμε να αλλάζει ολοένα και περισσότερα χρώματα.. απο το ανοιχτό μπλέ..να γίνεται όλο και πιο σκούρο..μέχρι που να μοιάζει μαύρο..και ο ορίζοντας ακομή πιο σκοτεινός..εκτός..κι αν έχετε την τύχη να ταξιδεύετε με πανσέληνο και να λαμπιρίζει το φεγγάρι με τον αντικατοπτρισμό του στη θάλασσα.. Έτσι λοιπόν, το νερό , αποτέλεσε για εμένα πηγή έμπνευσης και ηρεμίας.. τα κύματα που χτυπούσαν στην πρήμνη και αποχωρούσαν σταδιακά.. άλλοτε έμοιαζαν με ψυχές να προσπαθούν να ξεφύγουν απο τα άπατα.. και άλλοτε με χόρτα που ανεμίζουν σε λιβάδια απέραντα.. άλλοτε παλί, μου θύμιζαν συναισθήματα και σκέψεις μου..που ήταν τόσο μπερδεμένα, όσο τα κύματα που χανόταν το ένα μέσα στ'άλλο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου